خطبه خواند،خدا را به نیکوترین بیان ،نیایش و ستایش کرد..... و اصحاب

خود را مدح و توصیف کرده و فرمود:

فانی لا اعلم اصحابی اوفی  و لا خیرامن اصحابی .......

من اصحابی را با وفاتر و بهتر از اصحاب خودم و اهل بیتی را نیکو کار تر

،متحد تر و فاضل تر از اهل بیت خویش نمی دانم ،

خدا شما را از من پاداشی نیک دهد .

..............................................................................

.....یاوران و دوستان حقیقی حضرت ، یک صدا فرمودند :

لا ارنا الله ذلک ابدا

خدا ما را بی تو هرگز زنده نگذارد .

ما جان خود و کسان خود را فدای تو می کنیم

و در راه تو جهاد می کنیم

و درهر بلا و مصیبتی که تو وارد شوی ما نیز وارد می شویم .